Porównanie plonowania odmian jęczmienia jarego w różnych warunkach glebowych

Abstrakt

W literaturze brakuje informacji o zróżnicowaniu reak- cji odmian jęczmienia jarego na jakość gleby. Badania nad jęczmie- niem jarym prowadzono na bazie serii doświadczeń odmianowych Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego w ramach COBORU, we wszystkich rejonach Polski, w latach 2005–2011. Uwzględniono 13 następujących odmian jęczmienia jarego: Stra- tus, Blask, Conchita, Frontier, Tocada, Mercada, Marthe, Signora, Skarb, Victoriana, Kormoran, Atico i Rufus. Doświadczenia były zakładane na czterech kompleksach glebowo-rolniczych: pszen- nym bardzo dobrym, pszennym dobrym, żytnim bardzo dobrym i żytnim dobrym; na klasach gleby: 2, 3a, 3b, 4a i 4b; w warun- kach odczynu obojętnego i lekko kwaśnego (pH gleby od 5,2 do 7,3). Liczba doświadczeń jednorocznych na danych kompleksach wynosiła: na pszennym bardzo dobrym – 70, pszennym dobrym – 104, żytnim bardzo dobrym – 96 i żytnim dobrym – 77. Najwyższe plony ziarna (średnio z odmian) uzyskano na glebach kompleksu pszennego bardzo dobrego, a o 6% niższe na glebach kompleksu pszennego dobrego. W porównaniu z kompleksem pszennym bar- dzo dobrym o 16% niższe plony otrzymano na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego, a o 24% niższe – na glebach kompleksu żytniego dobrego. Badane odmiany wykazywały niejednakowe zniżki plonu ziarna przy ich uprawie w gorszych warunkach gle- bowych. Większe zmniejszenie plonów na glebach kompleksów żytnich w stosunku do kompleksu pszennego bardzo dobrego stwierdzono u odmian: Skarb i Frontier, a następnie Stratus, To- cada, Mercada i Rufus. Mniejszymi zniżkami plonu ziarna przy uprawie w gorszych warunkach glebowych charakteryzowały się odmiany: Signora, Marthe, Victoriana i Kormoran.